Woensdagavond 5 oktober zat de zaal in de Open Hof goed vol. Ruim 200 belangstellenden kwamen af op de lezing die door Hospice Dronten georganiseerd was. Een avond met als thema “Er zijn” in de laatste levensfase.

Allereerst las Rob de Groot, vrijwilliger bij het hospice en bij mensen thuis, voor uit de bundel “Het zijn de kleine dingen”. Hiermee werd direct de sfeer voelbaar tussen een vrijwilliger en een gast, wanneer het drinken van water uit een beker met een rietje een hele opgave geworden is. Iedereen was meteen vol aandacht. In de volle zaal kon je een speld horen vallen.

Vervolgens heette Agnes Goldenbeld, manager van het hospice, alle aanwezigen van harte welkom. “Wat fijn dat er vanavond zoveel mensen zijn. Het werk van vrijwilligers in de palliatieve zorg speelt zich af in de beslotenheid bij mensen thuis of in het hospice en is meestal niet zichtbaar voor de buitenwereld Vaak denken mensen aan een extra paar handen aan het bed. Dat is het soms óók, maar dat gaat voorbij aan de essentie van wat vrijwilligers bieden. Vanavond willen we juist die essentie belichten,” aldus Agnes.

Hierna was er tijd voor Aly Groen, palliatief gespecialiseerd wijkverpleegkundige van Icare. Zij gaf weer waar verpleegkundigen mee te maken krijgen en hoe er constant een afweging gemaakt moet worden tussen ‘handelen’ en ‘er zijn’. De samenwerking tussen verpleegkundigen en vrijwilligers gaat steeds beter. Verpleegkundigen leren van vrijwilligers en andersom. Ze vullen elkaar steeds meer aan.

Carmelita van der Wal, vrijwillig coördinator zorg, gaf vervolgens met een kort voorbeeld weer hoe zij  invulling  geeft aan ‘Er zijn’. “Dit zijn mooie dingen waar ik energie van krijg. Het “er zijn”, kan in zo iets kleins zitten, dat is en blijft bijzonder! Dat maakt dat ik dit werk met heel veel plezier doe, zonder dat er een loonstrookje aan vast hangt, de waardering die ik vaak voel is onbetaalbaar,“ aldus Carmelita.

Hierna kwam Anne Goossensen, bijzonder hoogleraar vrijwilligers palliatieve zorg aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht, met een interactieve lezing. Zij verhelderde de eigen identiteit en bijdrage van vrijwilligers en wat ‘er zijn’ nu eigenlijk is. De bijzondere positie die vrijwilligers innemen en de inbreng die zij kunnen hebben bij het bieden van kwaliteit van leven kwam hierbij aan de orde. Wat is nodig om er te kunnen zijn voor de ander. Hoe kom je er achter wat iemand in de laatste levensfase wil en hoe geef je daar invulling aan. Wat als ‘er zijn’ niet lukt? Veel mensen in de zaal deelden hun ervaringen. “Bescherm de waardigheid, bevorder het algehele welzijn, maak het zo comfortabel mogelijk, probeer de moeites van iemand te achterhalen en reageer daar passend op.“ Een mooie boodschap waar Anne mee afsloot.

Na afloop werd er nog nagepraat en waren de meeste aanwezigen het er wel over eens: “Wat bijzonder dat we met zoveel mensen in een prettige sfeer zo’n gevoelig onderwerp konden bespreken.”

“Een zeer boeiende avond, interactief, fijn dat ik er geweest ben.”